Sibyla of Sibylla

Sibylla Rubens is een Duitse klassieke concertsopraan. Op het Rheingau Musik Festival 2019 voerde ze de sopraanpartij uit Bachs Johannes Passion uit met het Windsbacher Knabenchor onder leiding van Karl-Friedrich Beringer.

Sibylla van Jeruzalem (1160 - Tyrus, 25 juli 1190) was de dochter van Amalrik I van Jeruzalem en zijn eerste echtgenote Agnes van Courtenay. Ze was zo de zus van Boudewijn IV van Jeruzalem en tevens een halfzus van Isabella van Jeruzalem. In de periode 1176-1186 was ze gravin van Jaffa en Ashkolon en in 1186 werd ze koningin van Jeruzalem. Ze nam noodgedwongen de plaats van haar zoon, koning Boudewijn V in toen die vroegtijdig overleed. Haar grootmoeder Melisende van Jeruzalem had al bewezen, als vrouwelijk heerser succesvol te kunnen zijn. Ze werd grotendeels opgevoed door Yvette, de jongste zus van Melisende, die werkzaam was in het Sint-Lazarus klooster.

Sibyl Heijnen (Kerkrade, 1961) is een Nederlands beeldend kunstenaar. Heijnen is opgeleid aan het Moller Instituut in Tilburg en aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Sinds 1998 is ze gevestigd in Almelo.

Sibyl Buck is een Amerikaans model. Bucks moeder verhuisde naar het Amerikaanse Virginia toen ze zes weken oud was. Ze begon haar modellencarrière in 1992 en werkte voor onder andere Yves Saint Laurent, Chanel, Jean-Paul Gaultier en Alexander McQueen.

Sibille (vaak gespeld als sibylle) (Grieks Σιβύλλα, Latijn Sibylla) was in de klassieke oudheid de benaming voor een aantal maagdelijke prinsessen die, geïnspireerd door een godheid (in de regel Apollo) en daardoor in extase, spontaan en ongevraagd de toekomst voorspelden in Griekse hexameters. Homerus schijnt geen sibillen gekend te hebben. De naam komt voor het eerst voor bij de filosoof Heraclitus en wijst, net als de wijze van profeteren, op een oosterse origine. Van de 6e tot de 4e eeuw v.Chr. kenden de Grieken slechts één sibille, die wel op verschillende plaatsen haar activiteiten ontplooide. Dit leidde gauw tot een vermenigvuldiging van het aantal sibillen, die ook individuele namen kregen, en de eigennaam werd een soortnaam. Varro somt er (in zijn Antiquitates) tien op: 1) de Perzische, 2) de Libysche, 3) die van Delphi, 4) de Cimmerische, 5) die van Erythrae (Klein-Azië), 6) die van Samos, 7) die van Cumae (hiervan zijn de namen bekend van Amalthea, Herophile, Demophile en, bij Vergilius, Deïphobe), 8) die van de Hellespont, 9) de Phrygische en als laatste die van Tibur (hiervan is de naam Albunea bekend). De Sibille van Erythrae zou aan Alexander de Grote zijn goddelijke afkomst geopenbaard hebben, die van Tibur aan keizer Augustus de komst van Jezus Christus. Door de literatuur werd de Sibille van Cumae het beroemdst: zij zou aan de Romeinse koning Tarquinius Superbus de zogenaamde Sibillijnse boeken hebben verkocht, en in Vergilius' Aeneis begeleidde zij de held Aeneas op zijn tocht naar en door de onderwereld heen. Bij Cumae werd in 1925 een 130 m lange gang ontdekt, die leidt naar een grot die door sommige onderzoekers wordt geïdentificeerd als de grot van de Sibille. Afbeeldingen van sibillen zijn in de oudheid eerder schaars (vb. op munten), maar in de religieuze kunst van de middeleeuwen en de renaissance worden zij vaak voorgesteld als vóór-christelijke tegenhangsters van de oudtestamentische profeten. Wereldberoemd zijn de vijf sibillen die Michelangelo uitbeeldde op het plafond van de Sixtijnse Kapel in het Vaticaan.